Saya ingin mengucapkan tahniah kepada YB Menteri Undang-Undang dan Reformasi Institusi di JPM atas usaha beliau untuk mempermudahkan mangsa dan saksi jenayah di mahkamah dengan membentangkan Rang Undang-Undang Keterangan Saksi Kanak-Kanak (Pindaan) 2024 ini.
Pindaan ini menunjukkan kerajaan Madani adalah kerajaan penyayang yang mesra dengan kanak-kanak yang merupakan mangsa jenayah, khususnya jenayah seksual.
Saya ingin membangkitkan kes jenayah seksual yang melibatkan gurubesar dan 4 orang kanak-kanak di sekolah rendah di Butterworth, Pulau Pinang. Pelaku (perpetrator) didakwa ke mahkamah atas kesalahan mencabuli penghormatan (molestation) dan sodomi terhadap 4 murid-murid di sekolahnya pada Januari 2019.
Di antara 4 orang kanak-kanak ini, seorang budak yang merupakan mangsa sodomi tidak berminat untuk meneruskan dakwaan terhadap gurubesar dan kesnya digugur. Kes 2 orang budak yang merupakan mangsa “molestation” dipindah di mahkamah Bukit Mertajam dan stutus kes mereka masih berada dalam keadaan tidak pasti.
Hanya seorang mangsa kanak-kanak lelaki yang berumur 11 tahun menjadi saksi dalam pendakwaan di bawah seksyen 14(a) Sexual Offences Against Children Act, iaitu serangan seksual fizikal terhadap seorang kanak-kanak.
Kes kanak-kanak berumur 11 tahun ini boleh diteruskan kerana ibunya tegas dan mempunyai bantuan daripada NGO dan timbalan pendakwaraya yang berdedikasi. Akhirnya selepas perbicaraan di Mahkamah seksyen dan Mahkamah Tinggi, peguam pelaku berjaya menggunakan cara soal-siasat yang handal dan ketat terhadap- mangsa kanak-kanak ini, sehingga menyakinkan hakim membuangkan kes dakwaan serangan seksual gurubesar terhadap kanak-kanak ini.
Dalam tempoh perbicaraan ini, ibubapa mangsa kanak-kanak terpaksa pindah dia ke sekolah baru kerana tindakan undang-undang ini. Dua tahun kemudian, keluarga mangsa kanak-kanak ini terpaksa berpindah dari Pulau Pinang ke Baling, Kedah untuk mengeluarkan keluarga daripada keadaan dan suasana yang negatif.
Kes ini menunjukkan memang tidak mudah bagi seorang pesalah dalam kes serangan seksual terhadap kanak-kanak dijatuhkan hukuman oleh mahkamah kerana kanak-kanak dan peguam/pesalah bukan berada pada tahap yang sama ataupun “level playing field”. Kanak-kanak mempunyai penguasaan bahasa yang terhad, mereka akan rasa takut bila berhadapan dengan hakim dan peguam bela pesalah yang menanya soalan secara bertubi-tubi kepada kanak-kanak di dalam mahkamah. Penyoalan dalam mahkamah (courtroom-style questioning) adalah amat berbeza dengan cara kanak-kanak berkomunikasi.
Dalam kes yang saya bangkitkan ini, mangsa kanak-kanak itu terpaksa berhadapan dengan gurubesar sekolahnya yang kelihatan orang yang berkedudukan tinggi, garang dan “powerful”.
Perbicaraan jenayah memang sangat menakutkan terhadap kanak-kanak dan ibubapa mereka, dan perbicaraan mahkamah selalu mengambil masa yang panjang dan mangsa dan keluarganya terpaksa berhadapan dengan pengalaman pahit mereka diulang-ulangi oleh peguam dan saksi. Itulah sebab ramai mangsa dan keluarganya enggan membuat laporan polis dalam kes serangan seksual dan berlakunya “under-reporting”. Kebanyakan ibubapa pilih menarik anak mereka dalam kes serangan seksual keluar daripada proses mahkamah.
Di bawah UN Convention on the Rights of the Child, kerajaan diminta memainkan tanggungjawab tambahan untuk memastikan kanak-kanak diperlindungi daripada semua bentuk keganasan dan mempunyai dalam system keadilan yang mesra dengan kanak-kanak (child-friendly justice system).
Saya ingin memuji YB Menteri dan pegawai di Jabatan Peguam Negara mem inbuat pindaan Akta Keterangan saksi kanak-kanak ini dengan kadar yang agak cepat selepas mendapati kelemahan dalam undang-undang asal tersebut.
Memandangkan kes serangan seksual selalu dibicarakan dalam mahkamah rendah yang merangkumi mahkamah sesyen, adalah penting bagi Jabatan kehakiman dan Jabatan Peguam Negara untuk menyediakan arahan amalan bagi hakim untuk menangani perbicaraan dan menjatuhkan kehakiman.
Kanak-kanak sering dikatakan menjadi mangsa bimbingan atau “coaching” oleh orang dewasa, dan dengan itu kredibiliti mereka dipertikaikan. Tetapi kita mesti faham, apabila kanak-kanak dilatih untuk membuat kenyataan palsu, keterangan mereka selalunya tidak begitu menyakinkan dan sukar bagi mereka untuk mengekalkan cerita rekaan sepanjang masa.
Jadi, kita haruslah yakin kanak-kanak memang dapat beri testimoni yang paling baik di mahkamah, kita haruslah yakin bahawa kanak-kanak akan telus dan jujur bila mereka menceritakan pengalaman pahit yang dialami oleh mereka.
Tuan yang diPertua, saya memberi sokongan penuh kepada RUU Keterangan Saksi Kanak-Kanak (Pindaan) 2024 ini.